Τετάρτη 14 Νοέμβρη
Από το πρωί εκατοντάδες φοιτητές του Πολυτεχνείου συγκεντρώνονται στο προαύλιο. Οι γενικές συνελεύσεις που είναι σε εξέλιξη, αποφασίζουν την εναντίωση στους χουντικούς μηχανισμούς, που στόχο έχουν την πλήρη υποταγή του φοιτητικού κινήματος στο καθεστώς. Στις 2.00 το μεσημέρι οι φοιτητές της Νομικής έρχονται να ενώσουν τις δυνάμεις τους με αυτές του πολυτεχνείου και στοιβάζονται στα κάγκελα της πόρτας φωνάζοντας συνθήματα ενάντια στη χούντα.
Πέμπτη 15 Νοέμβρη
Το πρωί που ξημερώνει ο κόσμος συνεχίζει να συγκεντρώνεται. Θέλουν να ενωθούν με τους φοιτητές πίσω από τα κάγκελα. Συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής που φράζουν το δρόμο.
Το απόγευμα 300 φοιτητές από το πανεπιστήμιο Πατρών ξανασπάνε τον κλοιό των αστυνομικών και μπαίνουν από τη Στουρνάρη μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου.
Το βράδυ ο κόσμος που συγκεντρώνεται στην Πατησίων είναι αμέτρητος, χιλιάδες λαού, γυναίκες, άντρες, παιδιά. Δεν λένε να φύγουν από τα πρόχειρα χαρακώματα τους. παραμένουν εκεί όλο το βράδυ μέχρι το ξημέρωμα, όλο και μεγαλώνει το λαϊκό ποτάμι. Συνέρχεται η προσωρινή συντονιστική επιτροπή με εκπροσώπους από κάθε σχολή. Εκλέγονται εκπρόσωποι σε όλη τη διάρκεια της νύχτας. Έρχεται αντιπροσωπεία από τη Σύγκλητο.
Παρασκευή 16 Νοέμβρη
Στις 12.00 το μεσημέρι μέλη της επιτροπής Μεγαρέων αγροτών επισκέπτεται τη συντονιστική επιτροπή. Ο αγωνιστικός ενθουσιασμός τρανεύει.
Οι φωνές τραγουδάνε έτσι, όπως ποτέ δεν ακούστηκε ξανά, το «πότε θα κάνει ξαστεριά» και είναι κραυγή και πείσμα αυτό που βγαίνει από την περιοχή του Πολυτεχνείου και φτάνει σε όλες τις γωνιές της πρωτεύουσας. «κάτω η χούντα. Κάτω ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, πατριώτες, όχι άλλη σκλαβιά».
Είναι 6.00 το απόγευμα και φτάνουν πληροφορίες ότι φοιτητές συγκρούονται με την αστυνομία στην ομόνοια, στα Χαυτεία… είναι 7.00 και τα μεγάφωνα δίνουν το όνομα ενός νεκρού αγοριού, το πρώτο όνομα.
Γύρω στη 1.00 κάνουν την εμφάνιση τους τα πρώτα τανκς. Στις 2.00 τρία από αυτά και μερικά ερπυστριοφόρα σταματούν μπροστά στα κάγκελα σε απόσταση αναπνοής. Ανάβουν τους προβολείς και τους ρίχνουν πάνω στα νεανικά κορμιά που κρέμονται από τα κάγκελα.
Εκείνοι στέκονται ακλόνητοι. Απτόητοι. Τραγουδούν, σαν να πηγαίνουν σε γιορτή. Η ρωμιοσύνη δεν βρήκε ποτέ άλλοτε τέτοιους τραγουδιστές. Τα μεγάφωνα φωνάζουν: «είμαστε αδέρφια σας, φαντάροι. Μη γίνεστε αδελφοκτόνοι, επειδή έτσι το θέλουν.» διαλαλούν: «είμαστε άοπλοι, είμαστε άοπλοι. Μην πυροβολείτε.»
Τα μέλη της συντονιστικής συμβουλεύουν τον κόσμο να καλυφθεί. Μια φοιτήτρια πυροβολείται στο κεφάλι. Κανείς δεν κουνιέται από τη θέση του.
«είμαστε αδέρφια», «ο στρατός είναι λαϊκός», τραγουδούν τον εθνικό μας ύμνο.
Ένα από τα τανκς έχει χώσει την μπούκα του στα κάγκελα της πύλης, λίγες πιθαμές από το στήθος του παλικαριού που σκαρφαλωμένο στην πύλη κουνά μια ελληνική σημαία και φωνάζει: «δεν περνά ο φασισμός»
Ένας βαθμοφόρος δίνει με τηλεβόα δέκα λεπτά προθεσμία, για να εγκαταλείψουν το Πολυτεχνείο οι συγκεντρωμένοι. Η συντονιστική επιτροπή απεγνωσμένα κάνει προσπάθειες να διαπραγματευτεί με τον επικεφαλής του στρατιωτικού τμήματος. Θέλει να πετύχει την ασφαλή έξοδο χωρίς τη βίαιη επέμβαση αστυνομίας και παρακρατικών. Καλεί τους φαντάρους να σταματήσουν τους πυροβολισμούς και τον επικεφαλή, για να κουβεντιάσουν το θέμα της αποχώρησης. Ο επικεφαλής με μια κίνηση του χεριού τιυ διατάζει την επίθεση των τανκς. Το τανκ γκρεμίζει την πόρτα και μαζί τον νέο που ήταν πάνω. Προχωράει. Φτάνει στα σκαλοπάτια του κτιρίου Αβέρωφ. Οι συγκεντρωμένοι τρέχουν προς τα πίσω. Μπαίνουν μέσα οι άντρες των ΛΟΚ. Τρέμουν, οι φοιτητές τους αγκαλιάζουν. Προσπαθούν να τους ταρακουνήσουν, να δουν τι κάνουν, να δουν ότι τους έχουν μετατρέψει σε αδελφοκτόνους, πιόνια. Οι έξι χιλιάδες συγκεντρωμένοι φεύγουν άτακτα από Τοσίτσα, Στουρνάρη και Πατησίων. Τους υποδέχονται μανιασμένα στήθη ασφαλιτών. Τους χτυπούν αλύπητα, τους τραυματίζουν βαριά, κάποιοι υποκύπτουν στα τραύματα τους, τους συλλαμβάνουν, τους σκοτώνουν «εν ψυχρώ».
Εκείνοι προσπαθούν να βρουν άσυλο στις γύρω πολυκατοικίες ή σκορπάνε χτυπώντας αριστερά και δεξιά των αστυνομικό κλοιό και ξεφεύγουν. Μέσα στο νοσοκομείο έχουν μείνει δέκα τραυματίες. Κανείς δεν ξέρει τι απέγιναν.
Το πολυτεχνείο που επί τρεις ημέρες ήταν πόλος συσπείρωσης όλου του αγωνιζόμενου λαού έπεσε μπροστά στη φασιστική βία και τα όπλα της χούντας.
Ε2 - Πειραματικό 3ο Δ.Σ. Ευόσμου